Witajcie! Dzisiaj pokażę Wam zdjęcia z różnych świątyń, które odwiedziłam podczas swojego pobytu w Chinach i troszkę opowiem o trzech najważniejszych nurtach religijno - filozoficznych. Zapraszam :)
W Chinach najważniejszymi nurtami religijno - filozoficznymi są Konfucjanizm, Taoizm i Buddyzm.
Konfucjanizm – system filozoficzno-religijny zapoczątkowany w Chinach przez Konfucjusza (Kong Fuzi, Kongzi) w V wieku p.n.e., a następnie rozwinięty m.in. przez Mencjusza (konfucjanizm idealistyczny) i Xunzi (konfucjanizm realistyczny) w III wieku p.n.e. Konfucjanizm głosi, że zbudowanie idealnego społeczeństwa i osiągnięcie pokoju na świecie jest możliwe pod warunkiem przestrzegania obowiązków wynikających z hierarchii społecznej oraz zachowywania tradycji, czystości, ładu i porządku.
Taoizm religijny (道敎, daojiao) to rdzenna religia
powstała przez połączenie filozofii taoistycznej z wierzeniami ludowymi i
magicznymi. Głosi m.in. jedność zasad yin i yang, których wzajemne
dopełnianie się w dao stanowi podstawę harmonii świata. W roku 440
taoizm stał się na pewien czas oficjalną religią chińską. W VII w. Laozi
został deifikowany i wyniesiony ponad Buddę i Konfucjusza.
Później wprowadzono do taoizmu mnóstwo bóstw z wierzeń ludowych, przez
co taoizm religijny oddalił się znacznie od swych filozoficznych
korzeni.
Pięć żywiołów, czy też przemian taoizmu to kolejno: woda, drzewo, ogień, ziemia, metal.
Z taoizmem religijnym związane są też: medycyna chińska i nauka (proch czarny, wynaleziony przez taoistycznego chemika w Chinach w IX wieku), wewnętrzne style walki, techniki dywinacyjne np. w oparciu o Yijing (Księgę Przemian), alchemia, poszukiwanie sposobów na długowieczność, poszukiwania naturalnej równowagi energetycznej w otoczeniu człowieka feng shui.
Buddyzm to nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcą (jego podstawowych założeń) był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z państw-miast w północnych Indiach. Buddyzm jest zaliczany do religii nieteistycznych. Słowo "buddyzm" zostało stworzone przez zachodnich uczonych stosunkowo niedawno. Wcześniej na Wschodzie używane były nazwy dharma, sasana lub buddhasasana.
"Zgodnie z naukami Buddy każdy z nas doświadcza swojej własnej karmy, czyli rezultatów wcześniejszych myśli, słów i działań. Prawdziwa praca z umysłem zaczyna się więc od świadomego przejęcia odpowiedzialności za własne czyny i rozwinięcia samodzielności. Nie wszystkim łatwo jest to zrozumieć, szczególnie wtedy, gdy ktoś znajduje się w trudnym życiowym położeniu.
Budda naucza
jednak, że przyczyną cierpienia nie jest zło, lecz niezrozumienie.
Dlatego chodzi przede wszystkim o usunięcie niewiedzy sprawiającej, że
postępowanie istot prowadzi je często do cierpienia zamiast do trwałego
szczęścia, którego każdy nieustannie szuka. Nauki Buddy ukazują drogę do
tego celu."
Lama Ole Nydahl (fragment książki "O naturze rzeczy")
Związek taoizmu z buddyzmem w Chinach: Ok. 300 roku n.e. pojawiła się przypisywana Laozi księga Huahujing (czyli [Klasyczna] Księga o nawróceniu barbarzyńców).
Opisuje ona działalność misjonarską mistrza Lao w Indiach, a zwłaszcza
nauki przekazywane przez mistrza Buddzie. Była popularna w kręgach
taoistycznych, a zwłaszcza wykorzystywana by dowieść wyższości nad
buddyzmem
i tego, że jest on jedynie hinduską odmianą taoizmu. W odpowiedzi na te
ataki buddyści uznali ją za oszczerstwo, a także przesunęli datę
urodzenia Buddy na XI wiek p.n.e., by wykluczyć jego powiązania z Laozi.
Pozycja jest dziś praktycznie niedostępna. Wraz z inwazją buddyzmu w
Chinach, obie doktryny uległy zespoleniu, co zaowocowało powstaniem buddyzmu chán.
W rzeczywistości taoizm religijny przejął wiele doktryn buddyjskich jak reinkarnacja, obraz nieba i piekła, odpłacanie za nasze uczynki na ziemi. Przejęto także wiele pomniejszych bóstw buddyjskich. Te dwie religie różnią się jednak jeśli chodzi o istotę życia. Dla buddyzmu życie to cierpienie (dukkha), co kłóci się z pragnieniem nieśmiertelności i zadowolenia z życia taoistów.
Wymienione religie Wschodu nie są jedynymi w Chinach. Wraz z rozwojem Jedwabnego Szlaku dotarł do Chin Islam – aktualnie to religia mniejszości narodowej Hui i Ujgurów - a Europejscy misjonarze przywieźli do Chin religię chrześcijańską. Dziś religiami uznawanymi w Chinach za legalne są buddyzm, katolicyzm, islam, protestantyzm i taoizm. Według przyjętych w legalizacji założeń Konfucjanizm pozostaje poza kręgiem wyznaniowym – traktowany jest bowiem jako nurt filozoficzny.
A to jaskinie Dziesięciu Tysięcy Buddów, także Jaskinie Smoczych Wrót – jedna ze świątyń wykutych w wapiennych skałach ciągnących się wzdłuż rzeki Yi He, w pobliżu miejscowości Longmen we wschodnich Chinach. Świątynie w Longmen poświęcone są Buddzie.
Prace rzeźbiarskie w jaskiniach Longmen zaczęły się w 494 roku, gdy cesarz Xiaowen z Północnej dynastii Wei przeniósł stolicę państwa do miasta Luoyang w prowincji Henan. Jaskinie leżą w odległości 12 kilometrów od Luoyang, które jest dziś wielkim miastem. Na ścianach znajdują się tysiące małych figurek Buddy, od których jaskinia wzięła swą nazwę. Posążki te wykonane są w technice płaskorzeźby. Małym Buddom towarzyszą muzycy grający na fletach, cymbałach, harfach i innych instrumentach. Miękki wapień pozwalał na bardzo szczegółowe ukształtowanie postaci.
Mam nadzieję, że Wam się podobało :) Pozdrawiam!
