Polacy na obczyznie, czyli odwiedzamy kolorowe Udabno

Hej! :) Wracając z David Gareja (więcej tu) zatrzymaliśmy się na chwilę w Udabno. I to nie był przypadek - słyszeliśmy o szalonym pomyśle naszych rodaków, którzy postanowili osiąść na tym uroczym pustkowiu - chcieliśmy ich poznać i wesprzeć zamawiając u nich jakiś ciepły obiad :)

Kochani! jeśli tylko będziecie w tych okolicach to koniecznie musicie tam dotrzeć! Miejsce jest absolutnie cudowne :) Polecam!

Fajny desisgn, pyszne jedzenie (szczególnie polecam tam chaczapuri - ciasto było smaczne, do tego było duużo sera i zero kolendry ;)), przyjemne widoki i przesympatyczni ludzie :)

Sami zobaczcie jak tam pięknie!

A oto sprawcy całego zamieszania :)

"Nazywamy się Anna Gajda i Ksawery Duś. Jesteśmy parą zwariowanych Polaków, którzy postanowili zmienić dotychczasowe życie i otworzyć restaurację w Gruzji, w Udabno, małej wiosce oddalonej od cywilizacji o kilkadziesiąt kilometrów. Na środku bezkresnego gruzińskiego stepu ruszył w maju 2013 Oasis Club. Od razu stał się prawdziwą oazą dla turystów, podróżników, globtroterów z całego świata, oferując jedzenie, picie, nocleg, a przede wszystkim niepowtarzalną atmosferę." Ania i Ksawery

Marcin Meller o tym miejscu i Ani z Ksawerym napisał felieton, a w nim:

"Kilka tygodni temu dostałem e-mail z Gruzji. Pisali nieznani mi Polacy, Ania i Ksawery, że koło klasztoru Dawid Garedża otworzyli knajpkę Oasis Club, mają dwa rowery, frisbee, a nawet miejsce do spania na zestawionych paletach. I zapraszają. Brzmiało cudownie absurdalnie, bo to kompletne pustkowie. Ciągnące się dziesiątkami kilometrów bezludne wzgórza, miejscami wyglądające jak step, potem przechodzące w góry, wśród których na samej granicy z Azerbejdżanem kryje się jeden z cudów Gruzji – kute w skałach klasztory (najstarsze z nich z VI wieku). Kiedy ostatnio byliśmy tam z żoną, weszliśmy na górę ponad monastyrem, usiedliśmy na skale i zamarliśmy w zachwycie. Było chłodne kwietniowe popołudnie, wokół żywej duszy, z oddali dobiegały dźwięki krzątaniny mnichów, dookoła roztaczał się prawdziwie księżycowy, surowy, kamienny krajobraz, a poniżej nas zataczały koła majestatyczne orły. I na tym odludziu, kilkanaście kilometrów od klasztorów, a 35 od najbliższego miasteczka, pod małą wsią Udabno (to po gruzińsku pustynia), dwójka zwariowanych Polaków (bo muszą być zwariowani, by coś takiego uczynić) otwiera knajpę. Musiałem ich poznać".